Wennen, wennen, wennen

Hola chicos! Wat een leuke en lieve reacties allemaal op m'n eerste verhaal! Heel fijn om te lezen :). De eerste dagen zitten er alweer op en de nieuwe indrukken beginnen vanaf nu een beetje ''normaal'' te worden. Wat heb ik tot zover allemaal gedaan: dinsdag kreeg ik een introductie dag van Projects Abroad. Het vervoersmiddel in Cordoba is de bus, dus het was belangrijk dat ik die goed zou begrijpen. Er is een systeem met een soort ov-chipkaart, alleen hoef je je alleen maar in te checken als je de bus instapt en er wordt steeds een vast bedrag gerekent, hoe lang je busrit ook is. Ik doe er vanaf mijn huis ongeveer 15 minuten over om naar het kantoor te komen waar ik onder andere spaanse les heb, waar workshops zijn en waar ik heen kan als er iets is. De andere kant op vanaf mijn huis ga je richting downtown, het echte centrum van de stad. Dat is ongeveer 10 minuten met de bus en daar heb ik echt mazzel mee, want sommige vrijwilligers doen er 45 minuten over! Eenmaal in de stad zijn we naar de belangrijke punten gegaan zoals de meeting points van Projects, waar wordt afgesproken als er iets wordt georganiseerd zoals samen uiteten, bioscoop etc. Toen naar het gedeelte met de winkels om een Argentijnse simkaart te kopen zodat ik hier met de staff van Projects, vrijwilligers en hostmama makkelijk contact kan houden. Ook opzoek gegaan naar een goed schrift en wat pennen voor de Spaanse les. Het is hier trouwens zo met de winkels dat je overal een apart winkeltje voor hebt. Dus een tassenwinkel met echt alleen maar tassen, een zonnebrillenzaak, een slipperwinkel, bikiniwinkel. Best grappig maar voor sommige dingen is het wel even zoeken waar je dan heen moet. Daarna ook de eerste Argentijnse lunch gehad en drie keer raden wat het was... Vlees! Maar wel echt heel lekker klaargemaakt, dus ik kan er wel aan wennen! Lunch is hier trouwens een belangrijke maaltijd van de dag, aan ontbijt wordt niet echt gedaan wat wel even wennen is. Lunch daarentegen is dus echt een flinke hap, eigenlijk altijd warm, maar dat is ook wel nodig aangezien je dan om 13 uur luncht en dan pas om 21 uur 's avonds weer eet. Cuca (dat is de bijnaam van mijn hostmoeder, iedereen noemt haar zo en het betekent eigenlijk niks, is gewoon een bijnaam haha nouja dan noem ik haar dus ook maar zo) houdt heel erg van koken en is er ook eigenlijk bijna de hele dag mee bezig. Er wordt veel in de pan gebakken met nogal veel olie. Het is wel lekker maar na een paar happen zit ik gewoon echt vol. Vandaag trouwens een soort quiche als lunch met spinazie en kip, errug lekker maar ook mucho mucho. Maar ik dwaal een beetje af van m'n dinsdagverslag; na de lunch kwam ik thuis en heb even genikst, en toen rond 18 uur naar de stad met Mandy die daar met Olivia had afgesproken, een meisje uit UK van 18. Erg aardig maar nu een paar dagen in Buenos Aires. 's Avonds wat gedronken in de stad met wat andere vrijwilligers maar zij zijn of gaan allemaal deze dagen weer naar huis dus dat was wel jammer. Woensdag opgestaan en ontbeten met thee en een soort mini toastje met dé specialiteit van Argentinie: dulce de leche. Het is een soort caramelpasta, wat ze hier dus als beleg eten. Vergelijk het met chocoladepasta, maar dan caramelsmaak, erg lekker ook! Toen in m'n eentje (!!!) met de bus naar kantoor. De bussen werken hier eeerg snel. Ik kan vier soorten bussen nemen en zo gauw er één van die vier aankomt bij de bushalte moet je de bus aanhouden. Als je instapt check je je dus in, en moet je meestal blijven staan omdat het vaak druk is. De bus rijdt vervolgens met een noodgang verder. Volgens mij zijn er hier sowieso geen snelheidslimieten, of in ieder geval houdt niemand zich er aan. De bushaltes hier hebben geen naam en er wordt dus ook niet omgeroepen of iets dergelijks waar je bent. Ik heb dus een soort referentiepunten gekregen waaraan ik dan kan zien waar ik uit moet stappen voor bepaalde plaatsen. Zo gauw je uit moet stappen ga je alvast achter in de bus naar de deur waar je op een knopje drukt. Al voordat de bus begonnen is met afremmen gaan de deuren al open en zo gauw de bus stilstaat moet je er ook echt meteen uit, want de bus rijdt meteen weer verder. Even doorkrijgen dus maar het went snel. Wat trouwens wel leuk is, mensen wachten op dus bus in een hele nette rij achter elkaar. En daar wordt ook echt aan gehouden! Iemand die voordringt wordt er door iedereen op aangesproken haha, grappig gezicht en het ziet er wel schattig uit ofzo. Eenmaal op het kantoor had ik een workshop van een project dat Human Rights heet, hier wel een paar vrijwilligers ontmoet maar ook daarvan is al de helft vandaag vertrokken. Wel erg interessant, ging over kinderrecht in Argentinie. 's Middags had ik nog een workshop maar die was speciaal voor nieuwe vrijwilligers, een zogeheten Cultural Workshop als een soort voorlichting over Argentinie. Hoe de mensen zijn, wat te doen met heimwee, hoe het allemaal werkt hier als het ware. Daarna kreeg ik te horen dat mijn Lesgeef project pas Vrijdag (over een week dus) begint omdat het Pasen is. Maar er was hulp nodig bij een dagopvang dus daar ga ik woensdag en donderdag alvast werken omdat ik anders echt heel lang niets te doen heb overdag. Maar goed, het is hier dus pasen (ja oke, overal natuurlijk) alleen hier maken ze er echt een hele vakantie van. Gisteren was iedereen al vrij van school enzo en de vakantie duurt t/m dinsdag. Omdat hierdoor ook alle vrijwilligers vrij zijn, zijn er dus heel veel lekker aan het reizen nu naar Buenos Aires, noorden van Argentinie etc. Hartstikke leuk, maar ik wist dinsdagochtend pas over deze vakantie en ik was niet van plan om nu al op reis te gaan omdat ik nog helemaal niet gewend ben hier. Resultaat is dat er echt nog maar 6 vrijwilligers nu in Cordoba zijn die ik nog niet ken.. Beetje jammer dus en in combinatie met toch wel een beetje heimwee en nog niet gewend zijn voel ik me nog niet helemaal happy hier. Maar het komt vast goed! Ik laat het nog steeds over me heen komen en ga de komende dagen focussen op Spaans, de stad een beetje in en me goed voorbereiden op het lesgeven. Over Spaans geproken, ik moet zeggen dat de woordenkennis aardig snel gaat, om ze te begrijpen in ieder geval. Moet ook wel, want Cuca praat alleen Spaans en gelukkig praat ze wel veel tegen me en langzamerhand begrijp ik het ietsjes beter. Is alleen nog erg moeilijk om terug te praten maar dat komt vanzelf wel. Heb gisteren ook de eerste Spaanse les gehad. De lerares heet Julietta en is erg aardig! Privé les dus ook heel fijn, want dan gaat het vast snel. Ook al beetje huiswerk gekregen dus daar kan ik ook weer een tijdje mee bezig zijn, zodat de tijd sneller gaat. Gisteravond was er trouwens een hele grote optocht door het centrum hier door heel veel mensen vanwege de pasen enzo, nu moet ik zeggen dat ik niet heel erg veel weet van het feest en wat er precies wordt gedaan maar het zag er in ieder geval wel indrukwekkend uit. En ze laten de hele tijd beelden zien op tv. De tv staat trouwens de hele dag aan, of de radio. Blijkbaar kan Cuca niet zo goed tegen stilte. Maar goed, er is eigenlijk de hele dag door nieuws, op allerlei verschillende kanalen en het gaat allemaal erg sloom. Ze laten soms iets 3 keer achter elkaar zien haha wat voor mij wel leuk is want dan ga ik proberen of ik het snap. Vandaag heb ik eigenlijk nog niet echt iets gedaan, lekker uitgeslapen en alles op een rijtje proberen te zetten. Skype is wel een hele fijne uitkomst en jullie reacties en berichtjes maken me sterker! Zoals al gezegd, het is denk ik gewoon een kwestie van wennen omdat het toch wel echt een hele andere wereld is waar ik terecht ben gekomen. Volgende week komen er nog vrijwilligers terug van het reizen en komen er ook een hoop nieuwe vrijwilligers bij dus daar heb ik wel echt zin in! Ik heb trouwens wel al wat foto's gemaakt dus die ga ik nu op facebook zetten zodat jullie een beetje een impressie van de stad kunnen krijgen. Een paar dingen zijn wel echt even anders dan in Nederland; alles is hier later, iedereen staat wel gewoon vroeg op maar vanaf de lunch is alles laat. Zoals het avondeten natuurlijk maar ook het uitgaan. Ook zie je op straat om 00.00 nog heeeeel veel kleine kinderen lopen van een jaar of 2, erg gek. Mensen begroeten elkaar hier eigenlijk altijd met een kus op de wang, ook als je elkaar voor de eerste keer ontmoet. Ik was het aan het begin een beetje vergeten dus ik als lompe Nederlandse steek hup mn hand uit, vinden zij een soort belediging haha maarja ik ben daar inmiddels ook wel aan gewend. Hen trouwens nog geen mate geprobeerd, een thee met een soort rietje waar iedereen van drinkt. En zo zijn er nog meer typische dingen maar die vertel ik later nog wel een keer! Wat een lang verhaal zeg haha.. Ik hou jullie op de hoogte!

XXXX
Louise